پیشگویی کننده های فردی- اجتماعی رضایت زناشویی در زنان سنین باروری، تبریز 92-1391

مقدمه: رضایت زناشویی، یکی از جنبه های مهم زندگی خانوادگی است که برای بنا نهادن خانواده و تربیت فرزندان ضروری است. مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان رضایت زناشویی و پیشگویی کننده های آن در زنان سنین باروری شهر تبریز انجام شد. روش‌کار: این مطالعه‌ مقطعی در سال 1391 بر روی 532 زن همسردار مراجعه کننده به مراکز و پایگاه‌های بهداشتی- درمانی شهر تبریز انجام شد. نمونه‌گیری به صورت خوشه‌ای دو مرحله ای انجام شد. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه فردی- اجتماعی، پرسشنامه عملکرد جنسی زنان و پرسشنامه‌ رضایت زناشویی جمع‌آوری شدند. جهت تعیین پیشگویی کنند‌های رضایت زناشویی از مدل خطی عمومی استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 13) و آزمون‌ همبستگی پیرسون انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته‌ها: میانگین نمره کلی رضایت زناشویی 5/29±6/114 از محدوده‌ نمره‌ قابل کسب 188-0 بود. بیشترین نمره در بُعد رضایت زناشویی و کمترین نمره در بُعد رضایت جنسی به دست آمد. بین عملکرد جنسی با نمره کلی رضایت زناشویی (43/0=r) و تمام زیر دامنه‌های آن (46/0 تا 17/0=r) همبستگی مثبت و معنی‌داری وجود داشت. متغیرهای عملکرد جنسی، تحصیلات همسر، مشخصات رفتاری همسر، رضایت از همسر، نوع انتخاب همسر و سابقه ابتلاء به افسردگی، از پیشگویی کننده‌های رضایت زناشویی بودند و توانستند 5/47 درصد از واریانس رضایت زناشویی را پیشگویی کنند. نتیجه‌گیری:عملکرد جنسی، یک متغیر مهم تأثیر‌گذار بر رضایت زناشویی است، لذا شناسایی و درمان اختلالات عملکرد جنسی، می‌تواند به افزایش رضایت زناشویی و در نتیجه بقای بیشتر خانواده‌ها و جامعه‌ای سالم کمک کند.